10/12/2011 Συναυλία αλληλεγγύης στον αναρχικό ολικό αρνητή στράτευσης Γ. Κορωναίο (Πάτρα - Παράρτημα)






















Η συναυλία ήταν μαζί με τους: ΕΚΜ, J & B, Σπείρα, Τέκνα της Οργής

22/10/2011 Συναυλία ενάντια στα εθνικά ιδεώδη και τις παρελάσεις (Πάτρα - Παράρτημα)


Η συναυλία ήταν μαζί με τους: Mental Assault, Τέκνα της Οργής, One Shotglory


                           ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΙΔΕΩΔΗ

Οι πρώτες παρελάσεις είναι μια επινόηση του Φρειδερίκου της Πρωσίας όταν ήταν υπό διαμόρφωση τα εθνικά κράτη, που προπαγάνδιζαν το ιδεολόγημα της «εθνικής συνείδησης» και του εθνικισμού για να επιβάλουν την κρατική κυριαρχία τους. Οι μαθητικές παρελάσεις μπορεί να υπήρχαν και στη προ Μεταξά εποχή, παρόλα αυτά επί της δικτατορίας του πήραν στρατιωτική μορφή. Αργότερα δε στη μεταπολίτευση τα «δημοκρατικά» καθεστώτα φρόντισαν να θεσμοθετήσουν τον όρο των παρελάσεων και να τις νομιμοποιήσουν.
«Με τις παρελάσεις τιμούμε τους ήρωες μας;» Πως μπορεί να υφίσταται αυτό, αφού οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ποιοι χάθηκαν στους πολέμους. Με ελλιπή ιστορική γνώση, και με μισόλογα δασκάλων και καθηγητών, που φουσκώνουν τα εφηβικά μυαλά με εθνική υπερηφάνεια. Χειρότερο δε, είναι η προσπάθεια να μας πείσουν ότι ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ στους ιταλούς και στους γερμανούς, παρόλο που και ο ίδιος ως δικτάτορας ήταν θαυμαστής του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Πολύ πιο απλά η Ελλάδα τότε ήταν προτεκτοράτο των Άγγλων, αντίπαλοι δηλαδή του Άξονα. Πάνω σ’ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η στροφή της κεφαλής ως απόδοση τιμών στους εκπροσώπους της (πολιτικής, στρατιωτικής, θρησκευτικής) εξουσίας.
Ουσιαστικά ο θεσμός των παρελάσεων, καταλύει την διαφορετικότητα προάγοντας την ομοιομορφία. Συμβάλει στην έξαρση των διακρίσεων, αφού γίνεται διαχωρισμός, αριστούχων και μη, ελλήνων με αλλοδαπούς, ψηλών με κοντών και αγοριών με κοριτσιών. Οδηγεί στην εμφύτευση μιλιταριστικών διαθέσεων στα παιδιά, με την εκτέλεση στρατιωτικών παραγγελμάτων, την στοίχιση σε γραμμές και σειρές και την παρέλαση υπό τους ήχους στρατιωτικών εμβατηρίων. Τέλος η συνειδητή άρνηση της συμμετοχής στην παρέλαση από μαθητές και εκπαιδευτικούς επισύρει κυρώσεις αποσκοπώντας χαλιναγώγηση των μαζών και το κάμψιμο της αντίστασης αυτών, πράγμα που κάνει όλο και πιο φανερό το φασιστικό χαρακτήρα του κράτους.
                                                                              Σάββατο 22/10/2011 – Τα συγκροτήματα
Intro

Πείνα καίει τα κορμιά
σαπίλα και διαφθορά
πόλεμος για τα λεφτά
συνείδηση πουθενά

Άνοιξη του ’86 – Άνοιξη του ‘11
ο δρόμος για την ολική καταστροφή


Τι φοβάσαι περισσότερο;

Πουλήσαμε τα σπίτια μας
να ζήσουμε σε άλλα
και όχι σα χρυσόψαρα
κλεισμένα μες στη γυάλα

Κουράστηκαν τα όνειρα μας
να φοβούνται απ' την ντροπή σας
γαζώνοντας τα σώματά μας
με την κρύα τη φωνή σας

Μη μ' ακουμπάς
μ’ έχεις λερώσει
τα παραμύθια που πουλάς
δε σ' έχουν σώσει

Μη μου ουρλιάζεις
δε σε φοβάμαι
τα όνειρα που φτιάχνεις
σου γίναν’ εφιάλτες

Τι φοβάσαι περισσότερο
απ' το σκοτάδι
και στην ψυχή μου
τριγυρνάς κάθε βράδυ

Πες μου τι πουλάς
για να ζήσεις
και μισαλλόδοξα όνειρα
μας ποτίζεις


Ξύπνα

Το ξυπνητήρι βομβαρδίζει τα όνειρά σου
παίρνεις τα πρωινά ναρκωτικά σου
δύο βιταμίνες και καφέ για να ξυπνήσεις
και ξεκινάς λίγο απ' το χρόνο σου να πουλήσεις
στη δουλεία

Φορώντας ρούχα που δε γούσταρες ποτέ σου
μ’ ένα χαμόγελο πλαστό στο πρόσωπό σου
θα στριμωχτείς στο λεωφορείο ως συνήθως
για να κάνεις λίγο πιο πλούσιο ακόμη ευχαρίστως
τ’ αφεντικό σου

Ξύπνα μαλάκα
Σε ληστεύουν, σε βιάζουν
Ξύπνα μαλάκα
Τιμή στη ζωή σου βάζουν
Ξύπνα μαλάκα
Αν θέλεις το καλό σου
Ξύπνα μαλάκα
Και χτύπα τον εχθρό σου

Ξύπνα!

Το μεσημέρι στο σπίτι σου γυρίζεις
ένα πιάτο στο μίζερο τραπέζι σου γεμίζεις
μία ανούσια εκπομπή στο χαζοκούτι
να ξεφύγεις απ' το βάρος του δανείου
που σε πιέζει

Κι όταν νυχτώνει εσύ ακόμα στην τηλεόραση
να χαζεύεις ένα κόσμο μακρινό (και ξένο)
τόση λάμψη που σου θόλωσε την όραση
και παραδίνεσαι σ' ένα όνειρα σκληρό
και σκοτεινό



Μία τσούλα στη γωνία (Άρνηση)

Μία τσούλα στη γωνία
περιμένει μ' αγωνία
κάποιον που αν θα ‘ρθεί δεν ξέρει
και μετάλλιο νίκης θα της φέρει

Μία τσούλα στη γωνία
περιμένει μ' απονία
ένα τυχαίο πεσόντα
σε τόσα σάπια όντα

Μία τσούλα στη γωνία
περιμένει μ' αγωνία
στο σπίτι να φτάσει
στη σαπίλα να βουλιάξει

Άρνηση υποταγής
στο lifestyle της εποχής
Άρνηση υπακοής
σ’ ένα κόσμο ενοχής

Μία τσούλα στη γωνία
περιμένει μ' αγωνία
κάποιον που αν θα ‘ρθεί δεν ξέρει
και μετάλλιο νίκης θα της φέρει

Μία τσούλα στη γωνία
περιμένει μ' απονία
είναι η ζωή η δικιά μου
η δικιά σου, η δικιά τους

Ίσως να έζησες κι εσύ
σ' αυτή τη φυλακή


H λύση

Απ' την ώρα που γεννιέμαι
μ' αρπάζουν οι δειλοί
κομματικά καθάρματα
και με ρίχνουν στο κελί
Για να ολοκληρώσω
τον κύκλο της ζωής
κομματικά καθάρματα
με ρίχνουν στο κελί

Με βία θα γεννηθώ στη σάρκα σου

Αριθμό μου δίνουνε
μέσα στο κελί
και την ύπαρξή μου
τη βγάζουν στο σφυρί
Παγίδες μου στήνουνε
σε μια οθόνη κενή
και την ύπαρξή μου
τη βγάζουν στο σφυρί

Με βία θα γεννηθώ στη σάρκα σου

Τ' όνειρό μου το μαυρίζει
κρατική καταστολή
και το έργο που ανεβάζουν
το έχω ξαναδεί
Με μοναδικό τέλος
ολική διαταραχή
και το έργο που ανεβάζουν
το έχω ξαναδεί

Με βία θα γεννηθώ στη σάρκα σου
Για να καταστρέψω τη μάσκα σου
Βία – Συνείδηση